搜索
论语23xuéérdìyī学而第一wéizhèngdìèr为政第二bāyìdìsān八佾第三lǐréndìsì里仁第四gōngyěchángdìwǔ公冶长第五yōngyědìliù雍也第六shùérdìqī述而第七tàibódìbā泰伯第八zǐhǎndìjiǔ子罕第九xiāngdǎngdìshí乡党第十xiānjìndìshíyī先进第十一yányuāndìshíèr颜渊第十二zǐlùdìshísān子路第十三xiànwèndìshísì宪问第十四wèilínggōngdìshíwǔ卫灵公第十五4jìshìdìshíliù季氏第十六yánghuòdìshíqī阳货第十七wēizǐdìshíbā微子第十八zǐzhāngdìshíjiǔ子张第十九yáoyuēdìèrshí尧曰第二十5第一章第一章第一章第一章论语学而篇论语学而篇论语学而篇论语学而篇zǐyuēxuéérshíxízhībùyìyuèhūyǒupéngzìyuǎnfāng子曰:学而时习之，不亦悦乎。有朋自远方láibúyìlèhūrénbùzhīérbúyùnbúyìjūnzǐhū来，不亦乐乎。人不知而不愠，不亦君子乎。yǒuzǐyuēqíwéirényěxiàotìérhàofànshàngzhěxiǎnyǐ有子曰：其为人也孝悌，而好犯上者，鲜矣；bùhàofànshàngérhàozuòluànzhěwèizhīyǒuyějūnzǐwùběn不好犯上，而好作乱者，未之有也。君子务本，běnlìérdàoshēngxiàotìyězhěqíwéirénzhīběnyú本立而道生；孝悌也者，其为仁之本欤。zǐyuēqiǎoyánlìngsèxiǎnyǐrén子曰：巧言令色，鲜矣仁。zēngzǐyuēwúrìsānxǐngwúshēnwèirénmóuérbúzhōnghū曾子曰：吾日三省吾身：为人谋而不忠乎？yǔpéngyǒujiāoérbúxìnhūchuánbùxíhū与朋友交而不信乎？传不习乎？zǐyuēdǎoqiānshèngzhīguójìngshìérxìnjiéyòngéràirén子曰：道千乘之国，敬事而信，节用而爱人，shǐmínyǐshí使民以时。zǐyuēdìzǐrùzéxiàochūzétìjǐnérxìnfànàizhòng子曰：弟子入则孝，出则悌，谨而信，泛爱众，érqīnrénxíngyǒuyúlìzéyǐxuéwén而亲仁；行有余力，则以学文。zǐxiàyuēxiánxiányìsèshìfùmǔnéngjiéqílìshìjūnnéng子夏曰：贤贤易色，事父母能竭其力，事君能6zhìqíshēnyǔpéngyǒujiāoyánéryǒuxìnsuīyuēwèixuéwúbìwèi致其身，与朋友交，言而有信。虽曰未学，吾必谓zhīxuéyǐ之学矣。zǐyuējūnzǐbúzhòngzébùwēixuézébúgùzhǔzhōngxìn子曰：君子不重则不威，学则不固；主忠信，wúyǒubùrújǐzhěguòzéwùdàngǎi无友不如己者，过则勿惮改。zēngzǐyuēshènzhōngzhuīyuǎnmíndéguīhòuyǐ曾子曰：慎终追远，民德归厚矣。zǐqínwènyúzǐgòngyuēfūzǐzhìyúshìbāngyěbìwénqí子禽问于子贡曰：夫子至于是邦也，必闻其zhèngqiúzhīyúyìyǔzhīyúzǐgòngyuēfūzǐwēnliánggōng政；求之欤，抑与之欤？子贡曰：夫子温、良、恭、jiǎnràngyǐdézhīfūzǐzhīqiúzhīyěqízhūyìhūrénzhīqiú俭、让以得之；夫子之求之也，其诸异乎人之求zhīyú之欤。zǐyuēfùzàiguānqízhìfùmòguānqíxíngsānniánwúgǎiyú子曰：父在观其志，父没观其行；三年无改于fùzhīdàokěwèixiàoyǐ父之道，可谓孝矣。yǒuzǐyuēlǐzhīyònghéwéiguìxiānwángzhīdàosīwéiměi有子曰：礼之用，和为贵。先王之道，斯为美。xiǎodàyóuzhīyǒusuǒbùxíngzhīhéérhébùyǐlǐjiézhī小大由之，有所不行。知和而和，不以礼节之，yìbùkěxíngyě亦不可行也。yǒuzǐyuēxìnjìnyúyìyánkěfùyěgōngjìnyúlǐyuǎn有子曰：信近于义，言可复也；恭近于礼，远7chǐrǔyěyīnbùshīqíqīnyìkězōngyě耻辱也；因不失其亲，亦可宗也。zǐyuējūnzǐshíwúqiúbǎojūwúqiúānmǐnyúshìérshèn子曰：君子食无求饱，居无求安，敏于事而慎yúyánjiùyǒudàoérzhèngyānkěwèihàoxuéyěyǐ于言，就有道而正焉，可谓好学也已。zǐgòngyuēpínérwúchǎnfùérwújiāohérúzǐyuēkě子贡曰：贫而无谄，富而无骄，何如？子曰：可yěwèiruòpínérlèfùérhàolǐzhěyězǐgòngyuēshīyún也，未若贫而乐，富而好礼者也。子贡曰：诗云：rúqiērúcuōrúzhuórúmóqísīzhīwèiyúzǐyuēcìyě如切如磋，如琢如磨，其斯之谓欤？子曰：赐也，shǐkěyǔyánshīyǐyǐgàozhūwǎngérzhīláizhě始可与言诗已矣；告诸往而知来者。zǐyuēbùhuànrénzhībùjǐzhīhuànbùzhīrényě子曰：不患人之不己知，患不知人也。第二章第二章第二章第二章论语为政篇论语为政篇论语为政篇论语为政篇zǐyuēwéizhèngyǐdépìrúběichénjūqísuǒérzhòngxīng子曰：为政以德，譬如北辰，居其所，而众星gǒngzhī拱之。zǐyuēshīsānbǎiyìyányǐbìzhīyuēsīwúxié子曰：诗三百，一言以蔽之，曰：思无邪。zǐyuēdǎozhīyǐzhèngqízhīyǐxíngmínmiǎnérwúchǐ子曰：道之以政，齐之以刑，民免而无耻；dǎozhīyǐdéqízhīyǐlǐyǒuchǐqiěgé道之以德，齐之以礼，有耻且格。8zǐyuēwúshíyòuwǔérzhìyúxuésānshíérlìsìshí子曰：吾，十有五，而志于学，三十而立，四十érbúhuòwǔshíérzhītiānmìngliùshíérěrshùnqīshíércóng而不惑，五十而知天命，六十而耳顺，七十而从xīnsuǒyùbùyújǔ心所欲，不踰矩。mèngyìzǐwènxiàozǐyuēwúwéi孟懿子问孝，子曰：无违。fánchíyùzǐgàozhīyuēmèngsūnwènxiàoyúwǒwǒduìyuē樊迟御，子告之曰：孟孙问孝于我，我对曰wúwéi无违。fánchíyuēhéwèiyězǐyuēshēngshìzhīyǐlǐsǐzàngzhī樊迟曰：何谓也？子曰：生，事之以礼；死，葬之yǐlǐjìzhīyǐlǐ以礼，祭之以礼。mèngwǔbówènxiàozǐyuēfùmǔwéiqíjízhīyōu孟武伯问孝，子曰：父母唯其疾之忧。zǐyóuwènxiàozǐyuējīnzhīxiàozhěshìwèinéngyǎngzhìyú子游问孝，子曰：今之孝者，是谓能养。至于quǎnmǎjiēnéngyǒuyǎngbújìnghéyǐbiéhū犬马，皆能有养；不敬，何以别乎。zǐxiàwènxiàozǐyuēsènányǒushìdìzǐfúqíláoyǒu子夏问孝，子曰：色难。有事，弟子服其劳，有jiǔshíxiānshēngzhuàncéngshìyǐwéixiàohū酒食，先生馔，曾是以为孝乎？zǐyuēwúyǔhuíyánzhōngrìbùwéirúyútuìérxǐngqí子曰：吾与回言终日，不违，如愚。退而省其sīyìzúyǐfāhuíyěbùyú私，亦足以发，回也不愚！9zǐyuēshìqísuǒyǐguānqísuǒyóucháqísuǒānrényān子曰：视其所以，观其所由，察其所安；人焉sōuzāirényānsōuzāi廋哉！人焉廋哉!zǐyuēwēngùérzhīxīnkěyǐwéishīyǐ子曰：温故而知新，可以为师矣。zǐyuējūnzǐbúqì子曰：君子不器。zǐgòngwènjūnzǐzǐyuēxiānxíngqíyánérhòucóngzhī子贡问君子，子曰：先行其言，而后从之。zǐyuējūnzǐzhōuérbùbǐxiǎorénbǐérbùzhōu子曰：君子周而不比，小人比而不周。zǐyuēxuéérbùsīzéwǎngsīérbùxuézédài子曰：学而不思则罔，思而不学则殆。zǐyuēgōnghūyìduānsīhàiyěyǐ子曰：攻乎异端，斯害也已。zǐyuēyóuhuìrǔzhīzhīhūzhīzhīwéizhīzhībùzhīwéi子曰：由，诲汝知之乎。知之为知之，不知为bùzhīshìzhīyě不知，是知也。zǐzhāngxuégānlùzǐyuēduōwénquēyíshènyánqíyúzé子张学干禄，子曰：多闻阙疑，慎言其余，则guǎyóuduōjiànquèdàishènxíngqíyúzéguǎhuǐyánguǎyóuxíng寡尤；多见阙殆，慎行其余，则寡悔。言寡尤，行guǎhuǐlùzàiqízhōngyǐ寡悔，禄在其中矣。āigōngwènyuēhéwéizémínfúkǒngzǐduìyuējǔzhícuòzhū哀公问曰：何为则民服？孔子对曰：举直错诸wǎngzémínfújǔwǎngcuòzhūzhízémínbùfú枉，则民服；举枉错诸直，则民不服。10jìkāngzǐwènshǐmínjìngzhōngyǐquànrúzhīhézǐyuēlín季康子问：使民敬忠以劝，如之何？子曰：临zhīyǐzhuāngzéjìngxiàocízézhōngjǔshànérjiáobùnéngzéquàn之以庄则敬，孝慈则忠，举善而教不能，则劝。huòwèikǒngzǐyuēzǐxībùwèizhèngzǐyuēshūyúnxiàohū或谓孔子曰：子奚不为政？子曰：书云：孝乎wéixiàoyǒuyúxiōngdìshīyúyǒuzhèngshìyìwéizhèngxīqíwéi惟孝，友于兄弟。施于有政，是亦为政，奚其为wéizhèng为政？zǐyuērénérwúxìnbùzhīqíkěyědàchēwúní子曰：人而无信，不知其可也。大车无輗，xiǎochēwúyuèqíhéyǐxíngzhīzāi小车无軏，其何以行之哉。zǐzhāngwènshíshìkězhīyězǐyuēyīnyīnyúxiàlǐsuǒ子张问：十世可知也？子曰：殷因于夏礼，所sǔnyìkězhīyězhōuyīnyúyīnlǐsuǒsǔnyìkězhīyěqí损益，可知也；周因于殷礼，所损益，可知也。其huòjìzhōuzhěsuībǎishìkězhīyě或继周者，虽百世可知也。zǐyuēfēiqíguǐérjìzhīchǎnyějiànyìbùwéiwúyǒngyě子曰：非其鬼而祭之，谄也；见义不为，无勇也。第三章第三章第三章第三章论语八佾篇论语八佾篇论语八佾篇论语八佾篇kǒngzǐwèijìshìbāyìwǔyútíngshìkěrěnyěshúbùkě孔子谓，季氏八佾舞于庭，是可忍也，孰不可rěnyě忍也。11sānjiāzhěyǐyōngchèzǐyuēxiàngwéipìgōngtiānzǐmùmù三家者以雍彻。子曰：相维辟公，天子穆穆。xīqǔyúsānjiāzhītáng奚取于三家之堂。zǐyuērénérbùrénrúlǐhérénérbùrénrúyuèhé子曰：人而不仁，如礼何？人而不仁，如乐何？línfàngwènlǐzhīběnzǐyuēdàzāiwènlǐyǔqíshēyě林放问礼之本