搜索
三字经1三字经rénzhīchūxìngběnshànxìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn人之初,性本善。性相近,习相远。gǒubújiàoxìngnǎiqiānjiàozhīdàoguìyǐzhuān苟不教,性乃迁。教之道,贵以专。xīmèngmǔzélínchǔzǐbùxuéduànjīzhù昔孟母，择邻处。子不学，断机杼。dòuyānshānyǒuyìfangjiàowǔzǐmíngjùyáng窦燕山，有义方。教五子，名俱扬。yǎngbújiàofùzhīguòjiàobùyánshīzhīduò养不教，父之过。教不严，师之惰。zǐbùxuéfēisuǒyíyòubùxuélǎohéwéi子不学，非所宜。幼不学，老何为。yùbùzhuóbùchéngqìrénbùxuébùzhīyì玉不琢，不成器。人不学，不知义。wèirénzǐfāngshàoshíqīnshīyǒuxílǐyí为人子，方少时。亲师友，习礼仪。xiāngjiǔlíngnéngwēnxíxiàoyúqīnsuǒdāngzhí香九龄，能温席。孝于亲，所当执。róngsìsuìnéngrànglíshǒuxiàotìcìjiànwén融四岁，能让梨。首孝弟，次见闻。zhīmǒushùshímǒuwényīérshíshíérbǎi知某数，识某文。一而十，十而百。bǎiérqiānqiānérwànsāncáizhětiāndìrén百而千，千而万。三才者，天地人。三字经2sānguāngzhěrìyuèxīngsāngāngzhějūnchényì三光者，日月星。三纲者，君臣义。fùzǐqīnfūfùshunyuēchūnxiàyuēqiūdōng父子亲，夫妇顺。曰春夏，曰秋冬。cǐsìshíyùnbùqióngyuēnánběiyuēxīdōng此四时，运不穷。曰南北，曰西东。cǐsìfāngyìnghūzhōngyuēshuǐhuǒmùjīntǔ此四方，应乎中。曰水火，木金土。cǐwǔxíngběnhūshùyuērényìlǐzhìxìn此五行，本乎数。曰仁义，礼智信。cǐwǔchángbùróngwěndàoliángshūmàishǔjì此五常，不容紊。稻粱菽，麦黍稷。cǐliùgǔrénsuǒshímǎniúyángjīquǎnshǐ此六谷，人所食。马牛羊，鸡犬豕。cǐliùchùrénsuǒsìyuēxǐnùyuēāijù此六畜，人所饲。曰喜怒，曰哀惧。àiwùyùqīqíngjùpáotǔgémùshíjīn爱恶欲，七情具。匏土革，木石金。sīyǔzhúnǎibāyīngāozēngzǔfùérshēn丝与竹，乃八音。高曾祖，父而身。shēnérzǐzǐérsūnzìzǐsūnzhìxuánzēng身而子，子而孙。自子孙，至玄曾nǎijiǔzúrénzhīlúnfùzǐēnfūfùcóng乃九族，人之伦。父子恩，夫妇从。三字经3xiōngzéyǒudìzégongzhǎngyòuxùyǒuyǔpéng兄则友，弟则恭。长幼序，友与朋。jūnzéjìngchénzézhōngcǐshíyìrénsuǒtóng君则敬，臣则忠。此十义，人所同。fánxùnméngxūjiǎngjiūxiángxùngǔmíngjùdòu凡训蒙，须讲究。详训诂，明句读。wéixuézhěbìyǒuchūxiǎoxuézhōngzhìsìshū为学者，必有初。小学终，至四书。lúnyǔzhěèrshípiānqúndìzǐjìshànyán论语者，二十篇。群弟子，记善言。mèngzǐzhěqīpiānzhǐjiǎngdàodéshuōrényì孟子者，七篇止。讲道德，说仁义。zuòzhōngyōngzǐsībǐzhōngbùpiānyōngbúyì作中庸，子思笔。中不偏，庸不易。dàxiǎodàijùlǐjìshùshèngyánlǐyuèbèi大小戴，注礼记。述圣言，礼乐备。yuēguófēngyuēyǎsonghàosìshīdāngfěngyǒng曰国风，曰雅颂。号四诗，当讽咏。shījìwángchūnqiūzuòyùbāobiǎnbiéshànè诗既亡，春秋作。寓褒贬，别善恶。sānzhuànzhěyǒugōngyangyǒuzuǒshìyǒugǔliáng三传者，有公羊。有左氏，有谷梁。jīngjìmíngfāngdúzǐcuōqíyàojìqíshì经既明，方读子。撮其要，记其事。三字经4wǔzǐzhěyǒuxúnyangwénzhōngzǐjílǎozhuāng五子者有荀扬。文中子，及老庄。jīngzǐtōngdúzhūshǐkǎoshìjìzhīzhōngshǐ经子通，读诸史。考世系，知终始。zìxīnóngzhihuángdìhàosānhuángjūshàngshì自羲农，至黄帝。号三皇，居上世。tángyǒuyuhàoèrdìxiāngyīxùnchēngshèngshì唐有虞，号二帝。相揖逊，称盛世。xiàyǒuyǔshāngyǒutāngzhōuwénwǔchēngsānwáng夏有禹，商有汤。周文武，称三王。xiàchuánzǐjiātiānxiàsìbǎizǎiqiānxiàshè夏传子，家天下。四百载，迁夏社。tāngfáxiàguóhàoshāngliùbǎizǎizhìzhòuwáng汤伐夏，国号商。六百载，至纣亡。zhōuwǔwángshǐzhūzhòubābǎizǎizuìchángjiǔ周武王，始诛纣。八百载，最长久。zhōuzhédōngwánggāngzhuìchěnggāngēshàngyóushuì周辙东，王纲坠。逞干戈，尚游说。shǐchūnqiūzhōngzhànguówǔbàqiángqīxióngchū始春秋，终战国。五霸强，七雄出。yíngqínshìshǐjiānbìngchuánèrshìchǔhànzhēng嬴秦氏，始兼并。传二世，楚汉争。gāozǔxīnghànyèjiànzhìxiàopingwángmǎngcuàn高祖兴，汉业建。至孝平，王莽篡。三字经5guāngwǔxīngwéidōnghànsìbǎiniánzhōngyúxiàn光武兴，为东汉。四百年，终于献。wèishǔwúzhēnghàndinghàosānguóqìliǎngjìn魏蜀吴，争汉鼎。号三国，迄两晋。sòngqíjìliángchénchéngwéináncháodūjīnlíng宋齐继，梁陈承。为南朝，都金陵。běiyuánwèifēndōngxiyǔwénzhōuyǔgāoqí北元魏，分东西。宇文周，与高齐。dàizhìsuíyìtǔyǔbúzàichuanshītǒngxù迨至隋，一土宇。不再传，失统绪。tánggāozǔqǐyìshīchúsuíluànchuàngguójī唐高祖，起义师。除隋乱，创国基。èrshíchuánsānbǎizǎiliángmièzhīguónǎigǎi二十传，三百载。梁灭之，国乃改。liángtángjìnjíhànzhōuchēngwǔdàijiēyǒuyóu梁唐晋，及汉周。称五代，皆有由。yánsòngxīngshòuzhōushànshíbāchuánnánběihùn炎宋兴，受周禅。十八传，南北混。liáoyǔjīndìhàofēndàimièiáosòngyóucún辽与金，帝号纷。迨灭辽，宋犹存。zhìyuánxīngjīnxùxiēyǒusòngshìyìtóngmiè至元兴，金绪歇。有宋世，一同灭。bìngzhōngguójiānróngdímíngtàizǔjiǔqīnshī并中国，兼戎狄。明太祖，久亲师。三字经6chuánjiànwénfāngsìsìqiānběijīngyǒnglèsì传建文，方四祀。迁北京，永乐嗣。dàichóngzhēnméishānshìqīngtàizǔyīngjǐngmìng迨崇祯，煤山逝。清太祖，膺景命。jìngsìfāngkèdàdingzhìxuāntǒngnǎidàtóng靖四方，克大定。至宣统，乃大同。shíèrshìqīngzuòzhōngdúshǐzhěkǎoshílù十二世，清祚终。读史者，考实录。tōnggǔjīnruòqīnmùkǒuérsongxīnérwéi通古今，若亲目。口而诵，心而维。cháoyúsīxīyúsīxīzhòngníshīxiàngtuó朝于斯，夕于斯。昔仲尼，师项橐。gǔshèngxiánshàngqínxuézhàozhōnglingdúlǔlún古圣贤，尚勤学。赵中令，读鲁论。bǐjìshìxuéqiěqínpīpúbiānxiāozhújiǎn彼既仕，学且勤。披蒲编，削竹简。bǐwúshūqiězhīmiǎntóuxuánliángzhuīcìgǔ彼无书，且知勉。头悬梁，锥刺股。bǐbújiàozìqínkǔrúnángyíngrúyìngxuě彼不教，自勤苦。如囊萤，如映雪。jiāsuīpínxuébúchuòrúfùxīnrúguàjiǎo家虽贫，学不辍。如负薪，如挂角。shēnsuīláoyóukǔzhuósūlǎoquánèrshíqī身虽劳，犹苦卓。苏老泉，二十七。三字经7shǐfāfèndúshūjíbǐjìlǎoyóuhuǐchí始发奋，读书籍。彼既老，犹悔迟。ěrxiǎoshēngyízǎosīruòliánghàobāshíèr尔小生，宜早思。若梁灏，八十二。duìdàtíngkuíduōshìbǐjìchéngzhòngchēngyì对大廷，魁多士。彼既成，众称异。ěrxiǎoshēngyílìzhìyíngbāsuìnéngyǒngshī尔小生，宜立志。莹八岁，能咏诗。mìqīsuìnéngfùqíbǐyǐngwùrénchēngqí泌七岁，能赋棋。彼颖悟，人称奇。ěryòuxuédāngxiàozhīcàiwénjīnéngbiànqín尔幼学，当效之。蔡文姬，能辨琴。xièdàoyùnnéngyǒngyínbǐnǚzǐqiěcōngmǐn谢道韫，能咏吟。彼女子，且聪敏。ěrnánzǐdāngzìjǐngtángliúyànfāngqīsuì尔男子，当自警。唐刘晏，方七岁。jǔshéntóngzuòzhèngzìbǐsuīyòushēnyǐshì举神童，作正字。彼虽幼，身已仕。ěryòuxuémiǎnérzhìyǒuwéizhěyìruòshì尔幼学，勉而致。有为者，亦若是。quǎnshǒuyèjīsīchéngǒubùxuéhéwéirén犬守夜，鸡司晨。苟不学，曷为人。cántǔsīfēngniàngmìrénbùxuébùrúwù蚕吐丝，蜂酿蜜。人不学，不如物。三字经8yòuérxuézhuàngérxíngshàngzhìjūnxiàzémín幼而学，壮而行。上致君，下泽民。yángmíngshēngxiǎnfùmǔguāngyúqiányùyúhòu扬名声，显父母。光于前，裕于后。rényízǐjīnmǎnyíngwǒjiàozǐwéiyìjīng人遗子，金满赢。我教子，惟一经。qínyǒugōngxìwúyìjièzhīzāiyímiǎnlì勤有功，戏无益。戒之哉，宜勉力。